Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

Rubra Saxa

  • 1 Rubra Saxa

    Rubra Saxa, s. ruberII, B.

    lateinisch-deutsches > Rubra Saxa

  • 2 Rubra Saxa

    Rubra Saxa, s. ruber II, B.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Rubra Saxa

  • 3 Saxa Rubra

    Saxa Rubra, the name of a place, v. ruber, II. B.

    Lewis & Short latin dictionary > Saxa Rubra

  • 4 saxum

    I ī n.
    1) скала ( dejicere saxo T и e saxo H); камень ( templa saxo struere V); глыба (e saxo sculpere aliquid C)
    s. silex Vtr, Lкремень
    II Saxum, ī n.
    1) (sc. Tarpeium C, L, H, Prp) Тарпейская скала ( на Капитолии)
    2) S. Sacrum C, O Священная скала (на вершине Авентина, где Рем совершил ауспиции)
    3) Rubra Saxa C, L, T, M Красные скалы, скалистая местность и город в Этрурии на via Flaminia, у реки Cremĕra

    Латинско-русский словарь > saxum

  • 5 saxum

    saxum, ī, n. (zu seco, vgl. ahd. sahs, Steinmasse), der Felsblock, das Felsstück, der Felsstein, große Stein, I) eig.: A) der Fels, 1) im allg.: saxo undique absciso rupes, Felsen, die von rings scharf abgeschnittenen Steinmassen gebildet sind, Liv.: saxa latentia, Klippen, Verg.: saxa cautesque, Apul.: summis saxis fixus asperis, Enn. tr. fr.: angustior rupes atque ita rectis saxis, ut etc., Liv.: saxum vivum, natürlicher Felsen, Tac.: im Bilde, quasi murenula inter definitionum saxa prolaberis, Augustin. op. imperf. c. Iulian. 3, 145. – Plur. saxa = felsige-, steinige Orte, Ligurum, Mart. 3, 82, 22. Eumen. grat. act. 6 extr. (wo Ggstz. humilitas, Niederung); vgl. Verg. georg. 2, 522. – 2) insbes.: a) Saxum (sacrum), der heilige Fels, die Stelle auf der Höhe des Aventin, wo Remus die Auspizien gesucht hatte, Cic. de dom. 136. Ov. fast. 5, 150. – b) der tarpejische Fels, Cic. ad Att. 14, 16, 1. Hor. sat. 1, 6, 39. Tac. ann. 2, 32 u. 4, 29 (vollst. saxum Tarpeium, Tac. ann. 6, 19; vgl. Tarpeius). – e) Saxa rubra, s. ruber. – B) der Stein, a) übh., der ( große) Stein, der Felsstein, saxum silex, Kieselstein, Vitr. u. Liv.: in saxo sedere, Ov.: saxa iacĕre, Cic.: nunc tela nunc saxa ingerere, Liv.: ex spelunca saxum in crura incĭdisse, Cic. – Sprichw., s. sacer. – b) der Werkstein, zum Bauen, saxum quadratum, Quaderstein, Quader (kollektiv), Liv. u.a.: templa saxo structa, Verg. – zu Statuen usw., Steinblock, Marmorblock, non e saxo sculptus, Cic.: canis eodem fabricatus saxo, Ov.: saxo sollers nunc hominem ponere, Hor. – II) meton.: a) die steinerne Mauer, saxo lucum circumdedit alto, Ov. fast. 3, 431. – b) das steinerne Gebäude, perrumpere amat saxa, Hor. carm. 3, 16, 10. – III) übtr. eine Art der zimolischen Kreide (creta Cimolia), unsere Walkererde, weil sie in mächtigen Lagern vorkommt, Plin. 35, 196. – / Nbf. saxus, u. zwar Nomin. saxsus (so!), Corp. inscr. Lat. 10, 4431 u. Vok. saxe, Corp. inscr. Lat. 11, 137.

    lateinisch-deutsches > saxum

  • 6 saxum

    saxum, ī, n. (zu seco, vgl. ahd. sahs, Steinmasse), der Felsblock, das Felsstück, der Felsstein, große Stein, I) eig.: A) der Fels, 1) im allg.: saxo undique absciso rupes, Felsen, die von rings scharf abgeschnittenen Steinmassen gebildet sind, Liv.: saxa latentia, Klippen, Verg.: saxa cautesque, Apul.: summis saxis fixus asperis, Enn. tr. fr.: angustior rupes atque ita rectis saxis, ut etc., Liv.: saxum vivum, natürlicher Felsen, Tac.: im Bilde, quasi murenula inter definitionum saxa prolaberis, Augustin. op. imperf. c. Iulian. 3, 145. – Plur. saxa = felsige-, steinige Orte, Ligurum, Mart. 3, 82, 22. Eumen. grat. act. 6 extr. (wo Ggstz. humilitas, Niederung); vgl. Verg. georg. 2, 522. – 2) insbes.: a) Saxum (sacrum), der heilige Fels, die Stelle auf der Höhe des Aventin, wo Remus die Auspizien gesucht hatte, Cic. de dom. 136. Ov. fast. 5, 150. – b) der tarpejische Fels, Cic. ad Att. 14, 16, 1. Hor. sat. 1, 6, 39. Tac. ann. 2, 32 u. 4, 29 (vollst. saxum Tarpeium, Tac. ann. 6, 19; vgl. Tarpeius). – e) Saxa rubra, s. ruber. – B) der Stein, a) übh., der ( große) Stein, der Felsstein, saxum silex, Kieselstein, Vitr. u. Liv.: in saxo sedere, Ov.: saxa iacĕre, Cic.: nunc tela nunc saxa ingerere, Liv.: ex spelunca saxum in crura incĭdisse, Cic. – Sprichw., s. sacer. – b) der Werkstein, zum Bauen, saxum quadratum, Quaderstein, Quader (kollektiv), Liv. u.a.: templa
    ————
    saxo structa, Verg. – zu Statuen usw., Steinblock, Marmorblock, non e saxo sculptus, Cic.: canis eodem fabricatus saxo, Ov.: saxo sollers nunc hominem ponere, Hor. – II) meton.: a) die steinerne Mauer, saxo lucum circumdedit alto, Ov. fast. 3, 431. – b) das steinerne Gebäude, perrumpere amat saxa, Hor. carm. 3, 16, 10. – III) übtr. eine Art der zimolischen Kreide (creta Cimolia), unsere Walkererde, weil sie in mächtigen Lagern vorkommt, Plin. 35, 196. – Nbf. saxus, u. zwar Nomin. saxsus (so!), Corp. inscr. Lat. 10, 4431 u. Vok. saxe, Corp. inscr. Lat. 11, 137.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > saxum

  • 7 saxum

    saxum (in inscrr. also SAKSVM; from collat. form saxus;

    a vocative SAXE,

    Inscr. Orell. 2982), i, n. [root sak-; Sanscr. ska; cf. secare], any large, rough stone; a detached fragment of rock; a rock (in gen.; whereas rupes is a steep rock, crag, cliff).
    I.
    In gen., Lucr. 4, 266 sq.; cf. id. 1, 882:

    non est e saxo sculptus,

    Cic. Ac. 2, 31, 100: pars ludicre saxa Jactant, inter se licitantur, Enn. ap. Non. 134, 13 (Ann. v. 76 Vahl.):

    (Sisyphum) adverso nixantem trudere monte Saxum, etc.,

    Lucr. 3, 1001:

    miser impendens magnum timet aëre saxum Tantalus,

    id. 3, 980: saxo cere comminuit brum, Enn. ap. Serv. Verg. A. 1, 412 (Ann. v. 586 Vahl.); cf.:

    si glebis aut saxis aut fustibus aliquem de fundo praecipitem egeris,

    Cic. Caecin.21,60:

    magni ponderis saxa, in muro collocare,

    Caes. B. G. 2, 29; cf. id. ib. 7, 22 fin.; 7, 23; 7, 46: (Thyestes) summis saxis fixus asperis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 413 Vahl.); cf.:

    aspicite religatum asperis Vinctumque saxis (Prometheum), Cic. poët. Tusc. 2, 10, 23: speluncas saxis pendentibu' structas,

    Lucr. 6, 195; cf.

    , of the cave of Cacus: jam primum saxis suspensam hanc aspice rupem,

    Verg. A. 8, 190:

    tot congesta manu praeruptis oppida saxis,

    id. G. 2, 156:

    inter saxa rupesque,

    Liv. 21, 40: saxa spargens tabo, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 414 Vahl.):

    vesco sale saxa peresa,

    Lucr. 1, 326:

    nec turbida ponti Aequora fligebant naves ad saxa,

    id. 5, 1001:

    si ad saxum quo capessit,

    Plaut. Rud. 1, 2, 89 et saep.:

    lapis non saxum est,

    Plin. 36, 22, 49, § 169.—In apposition:

    in saxis silicibus uberiores aquae sunt,

    in limestone rocks, Vitr. 8, 1.—
    2.
    Prov.
    a.
    Saxum volvere, i. e. to strive or endeavor in vain (alluding to the stone of Sisyphus):

    satis diu hoc jam saxum volvo,

    Ter. Eun. 5, 8, 55.—
    b.
    Inter sacrum saxumque stare; v. sacrum, A. 2. b.—
    II.
    In partic.
    A.
    For Saxum Tarpejum (cf. Fest. p. 343 Müll. and v. Tarpejus, II.), the Tarpeian Rock:

    horribilis de saxo jactus,

    Lucr. 3, 1016; Plaut. Trin. 2, 1, 31; Cic. Att. 14, 16, 2; Hor. S. 1, 6, 39; Tac. A. 2, 32; 4, 29; Dig. 48, 19, 25; v. Tarpeius.—
    B.
    Saxum sacrum, the sacred rock on the Aventine, at which Remus consulted the auspices, Cic. Dom. 53, 136;

    called saxum alone,

    Ov. F. 5, 150.—
    C.
    A superior kind of Cimolian chalk (creta Cimolia), Plin. 35, 17, 57, § 196.—
    D.
    Saxa Rubra; v. ruber, II. B.—
    III.
    Transf.
    1.
    Plur.: saxa, stony ground, rocky places:

    mitis in apricis coquitur vindemia saxis,

    Verg. G. 2, 522:

    Ligurum,

    Mart. 3, 82, 22.—
    2.
    A stone wall:

    Romulus saxo lucum circumdedit alto,

    Ov. F. 3, 431.—
    3.
    The strong foundation of a building:

    Capitolium quadrato saxo substructum,

    Liv. 6, 4, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > saxum

  • 8 saxum

        saxum ī, n    [2 SAC-], a large stone, rough stone, broken rock, bowlder, rock: e saxo sculptus: magni ponderis saxa, Cs.: saxis suspensa rupes, V.: inter saxa rupīsque, L.: Capitolium saxo quadrato substructum, with foundations of hewn stone, L.—Prov.: satis diu iam hoc saxum vorso, i. e. struggle in vain (as Sisyphus with his stone), T.—As nom prop., the Tarpeian Rock: quis audeat laedere propositā cruce aut saxo?: Deicere de saxo civīs? H.— The Sacred Rock (on the Aventine hill, where Remus consulted the auspices): pulvinar sub Saxo dedicare: Appellant Saxum, pars bona montis ea est, O.—In the name, Saxa Rubra; see ruber.— Plur, stony ground, rocky places: in apricis coquitur vindemia saxis, V.— A stone wall: saxo lucum circumdedit, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > saxum

  • 9 ruber

    ruber, bra, brum (altind. rudhirás, griech. ε-ρυθμός vgl. rūfus), rot, gerötet, rot gefärbt, rot glühend, I) im allg.: flamma, Ov.: sanguis, Hor.: sal, Plin.: crine ruber (homo), Mart.: canicula, brennend, hitzig, Hor.: equi (Aurorae), Tibull.: color ex rubro subniger, schwärzlich mit Rot vermischt, schwärzlichrot, Cels.: rubrior pilus, Plin.: ruberrimum nitrum, Cels.: uva Aminea est ruberrima, Scrib.: aequor rubrum oceani, durch den Untergang der Sonne gerötet, Verg. georg. 3, 359: rubrae leges, mit roter Aufschrift, Iuven. 14, 192. – II) als Adi. propr.: A) rubrum mare, das Rote Meer, der Arabische u. Persische Meerbusen, Cic. de nat. deor. 1, 97. Tibull. 2, 4, 30. Nep. Hann. 2, 1. Liv. 42, 52, 14 u.a. Mela 1, 10, 3 sqq. (1. § 61; 3, 71. 72. 81). Sen. nat. qu. 3. praef. § 10; 3, 29, 8 (wo Caspium et rubrum mare). Tac. ann. 2, 61. Plin. 6, 106 u. 115 163. Solin. 33, 2 u. 55, 1. Curt. 3, 2 (4), 9: mare rubrum, Liv. 36, 17, 15. Sen. de ben. 7, 2, 5. Tac. ann. 14, 25. Augustin. de civ. dei 18, 52, 1 u.a. Eutr. 8, 3: mare, quod Rubrum dixere nostri, Plin. 6, 107: poet., rubra aequora, Prop. 1, 14, 12: u. subst. bl. rubrum, Flor. 3, 5, 31. – B) Saxa rubra, ein Flecken in Etrurien, nicht weit vom Flusse Kremera, mit Steinbrüchen, Cic. Phil. 2, 77. Liv. 2, 49, 12. Tac. hist. 3, 79: dass. breves Rubrae, Mart. 4, 64, 15. – / Nbf. rubrus, Solin. 40, 23. Isid. orig. 19, 10, 3: robrus, Oribas. 2, 28 Hagen.

    lateinisch-deutsches > ruber

  • 10 ruber

    ruber, bra, brum (altind. rudhirás, griech. ε-ρυθμός vgl. rūfus), rot, gerötet, rot gefärbt, rot glühend, I) im allg.: flamma, Ov.: sanguis, Hor.: sal, Plin.: crine ruber (homo), Mart.: canicula, brennend, hitzig, Hor.: equi (Aurorae), Tibull.: color ex rubro subniger, schwärzlich mit Rot vermischt, schwärzlichrot, Cels.: rubrior pilus, Plin.: ruberrimum nitrum, Cels.: uva Aminea est ruberrima, Scrib.: aequor rubrum oceani, durch den Untergang der Sonne gerötet, Verg. georg. 3, 359: rubrae leges, mit roter Aufschrift, Iuven. 14, 192. – II) als Adi. propr.: A) rubrum mare, das Rote Meer, der Arabische u. Persische Meerbusen, Cic. de nat. deor. 1, 97. Tibull. 2, 4, 30. Nep. Hann. 2, 1. Liv. 42, 52, 14 u.a. Mela 1, 10, 3 sqq. (1. § 61; 3, 71. 72. 81). Sen. nat. qu. 3. praef. § 10; 3, 29, 8 (wo Caspium et rubrum mare). Tac. ann. 2, 61. Plin. 6, 106 u. 115 163. Solin. 33, 2 u. 55, 1. Curt. 3, 2 (4), 9: mare rubrum, Liv. 36, 17, 15. Sen. de ben. 7, 2, 5. Tac. ann. 14, 25. Augustin. de civ. dei 18, 52, 1 u.a. Eutr. 8, 3: mare, quod Rubrum dixere nostri, Plin. 6, 107: poet., rubra aequora, Prop. 1, 14, 12: u. subst. bl. rubrum, Flor. 3, 5, 31. – B) Saxa rubra, ein Flecken in Etrurien, nicht weit vom Flusse Kremera, mit Steinbrüchen, Cic. Phil. 2, 77. Liv. 2, 49, 12. Tac. hist. 3, 79: dass. breves Rubrae, Mart. 4, 64, 15. – Nbf. rubrus, Solin. 40, 23. Isid. orig. 19, 10,
    ————
    3: robrus, Oribas. 2, 28 Hagen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ruber

  • 11 ruber

        ruber bra, brum, adj.    [RVB-], red, ruddy: sanguis, H.: coccus, H.: Priapus, painted red, O.: oceani rubrum aequor, i. e. reddened by the setting sun, V.: Oceanus, the Eastern Ocean, H.: leges maiorum, with red titles, Iu.: Rubrum Mare, the Red Sea, the Arabian and Persian Gulfs, C., L., N.: Saxa Rubra, a place in Etruria, near the river Cremera, with stone-quarries, C., L.
    * * *
    rubra, rubrum ADJ
    red, ruddy, painted red

    Rubrum Mare -- Red Sea, Arabian/Persian Gulf

    Latin-English dictionary > ruber

  • 12 ruber

    rŭber, bra, brum (collat. form, nom. rŭbrus, Sol. 40, 23), adj. [Sanscr. rudhira, blood; Gr. eruthros, red; ef. rufus].
    I.
    Red, ruddy (cf.:

    rufus, russus): umor,

    Lucr. 4, 1051:

    sanguis,

    Hor. C. 3, 13, 7:

    cruore pannus,

    id. Epod. 17, 51:

    coccus,

    id. S. 2, 6, 102:

    jubar,

    Lucr. 4, 404; cf.

    flamma,

    Ov. M. 11, 368:

    Priapus,

    painted red, id. F. 1, 415:

    inguen,

    id. ib. 1,400 (cf. rubicundus):

    (sol) cum Praecipitem oceani rubro lavit aequore currum,

    i. e. reddened by the setting sun, Verg. G. 3,359; cf.: juvenum recens Examen Eois timendum Partibus Oceanoque rubro, the Eastern (i. e. Indian) Ocean, Hor. C. 1, 35, 32 (cf. infra, II.):

    rubriore pilo,

    Plin. 10, 63, 83, § 180:

    nitri quam ruberrimi,

    Cels. 5, 18, 31 et saep. — Poet.:

    leges majorum (because their titles were written in red letters),

    Juv. 14, 192.—
    II.
    As adj. prop.
    A.
    Rubrum Mare, the Red Sea, the Arabian and Persian Gulfs, Mel. 1, 10; 3, 7, 8; 3, 8, 1; Plin. 6, 23, 28, § 107; Curt. 8, 9, 14; Cic. N. D. 1, 35, 97; Nep. Hann. 2, 1; Tib. 2, 4, 30; Prop. 1, 14, 12; 3, 13 (4, 12), 6; Sil. 12, 231; Liv. 42, 52, 12.— Poet.:

    rubra aequora,

    Prop. 1, 14, 12; Vulg. Heb. 11, 29 et saep.—
    B.
    Saxa Rubra, a place between Rome and Veii, near the river Cremera, with stone-quarries, now Grotta rossa, Cic. Phil. 2, 31, 77; Liv. 2, 49 fin.; Tac. H. 3, 79;

    called breves Rubrae,

    Mart. 4, 64, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > ruber

См. также в других словарях:

  • Rubra saxa — Rubra saxa, Felsen in Etrurien, am Cremera, an der Flaminischen Straße …   Pierer's Universal-Lexikon

  • RUBRA Saxa — locus Hetruriae in agro Veientum in via Flaminia, ab urba Roma 8. mill. pass. circa Cremeram. Grotta Rossa Celso Cittadino, Rubrae Martial. l. 4. eipgr. 64. v. 15. Fidenas veteres, brevesque Rubras …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SAXA Rubra — locus Italiae, ubi fusi Veientes, apud Liviim l. 2. c. 49. Vix dirigendi aciem spatium Veientibus fuit, ideo inter primam trepidationem, dum post signa ordines introeunt, subsidaque locant, invecta subito ab latere Romanâ equitum alâ, non pugnae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Saxa Rubra — Saxa Rubra, antike Örtlichkeit an der Via Flaminia, 9 römische Meilen vom Mittelpunkte Roms, unweit des heutigen Prima Porta (11,5 km von Rom), Gegend des Sieges Konstantins über Maxentius 312 n. Chr., benannt nach den rötlichen Tuffelsen …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Schlacht bei Saxa Rubra — Schlacht an der Milvischen Brücke Teil von: Römische Bürgerkriege Pieter Lastman, die Schlacht bei der Milvischen Brücke, 1613 …   Deutsch Wikipedia

  • САКСА РУБРА —    • Saxa rubra,          см. Rubra saxa, Рубра Сакса …   Реальный словарь классических древностей

  • РУБРА САКСА —    • Rubra Saxa,          скалы в Этрурии при речке Кремере у Фламиннийской дороги. Cic. Phil. 2, 31; Liv. 2, 49. Tac. hist. 3, 79. Там в 312 г. от Р. X. Константин Великий победил Максенция …   Реальный словарь классических древностей

  • РУССКИЙ УКАЗАТЕЛЬ СТАТЕЙ — Абант Άβας Danaus Абанты Άβαντες Абарис Άβαρις Абдера Abdera Абдулонома Абдул Abdulonymus Абелла Abella Абеллинум Abellinum Абеона Abeona Абидос или Абид… …   Реальный словарь классических древностей

  • ERYTHROS — locus apud Tybur, in Latio, qui et Rubra Saxa. Strab …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Красные камни — (Saxa Rubra) Восстание Максенция Место сражения 28 окт. 312 между войском рим. императора Константина и восставшими италийскими легионами Максенция. Конница Максенция, расположенная на флангах, была разгромлена конницей Константина; оставшаяся… …   Энциклопедия битв мировой истории

  • Schlacht an der Milvischen Brücke — Teil von: Römische Bürgerkriege Pieter Lastman, Die Schlach …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»